انتخابات (اینجا مورد بحث ما بسکتبال) معمولاً به فرد معطوف است تا رشته ورزشی. این مورد در جای خود نگران کننده است چون چنانچه انتخابات معطوف به فرد باشد، جریان انتخابات بسوی «عقده‌گشایی» می‌رود.
در چنین اوضاعی عوامل اصلی در یک رشته ورزشی که باید توسط کاندیداها به خوبی بررسی و نقاط ضعف و قوت و برنامه‌ریزی میان‌مدت و بلندمدت و … شناخته شود، اساس انتخابات را به حاشیه می‌کشاند.
بررسی عوامل اجتماعی – اقتصادی با اندازه‌ی جمعیت و ثروت یک کشور در رشته ورزشی به دلیل عقده‌گشایی‌های فردی مبتنی بر توجه به فرد به محاق می‌رود.
کاندیداها بنا بر نگرش و رویکرد گذشته و حال خود مخالفان و مؤافقانی دارند. هر کسی می‌تواند از کاندیدایی حمایت کند و استدلال‌های خود را در مورد صلاحیت و اهلیت کاندیدایش با دیگران به اشتراک بگذارد.
عقده‌گشایی و معطوف کردن انتخابات به یک فرد، به جای رشته ورزشی (بسکتبال)، کمکی به ساختار ورزش نمی‌کند. در ساختار و برنامه‌های کاندیداها و مؤافقان آنان، «اهمیت فعالیت‌ها»، «هدف‌ها»، «برنامه‌ریزی‌ها» و «تشکیلات» باید روشن باشد.
در انتخابات بسکتبال به جای سوءگیری‌های شخصی و عقده‌گشایی، «مدل و الگو» و «سلسله یافته‌های» نامزدهاست که در بررسی نقاط ضعف و قوت پدیده‌های مرتبط با رشته ورزشی سبب می‌شود تا رأی‌دهندگان آن را به عنوان یک حقیقت بپذیرند. از این رو درک صحیح از طریق مطالعه و پژوهش و روابط عوامل تأثیرگذار مستلزم الگو و تحقق هدف با شناسایی و معرفی موضوعات خاص آن رشته به جامعه است…
پایان قسمت هشتم
مجموعه این مباحث را هر روز در سایت خانه بسکتبال ایران دنبال کنید.
