سوال: گارد من به لحاظ قدی کوتاه است. ما 3 بازی خود را مقابل دفاع‌های تهاجمی حریفان برنده شدیم. حریف بعدی ما 20 برد پیاپی برنده است و از نظر اندازه بزرگتر. مربی آنان یک دفاع منطقه‌ای 3 – 2 بازی می‌کند.
به محض عبور توپ از نیمه آنان با هدایت بازیکن صاحب توپ به یک سمت به فکر تله‌گذاری هستند و در مرحله‌ی بعد به شکل انسجام یافته‌ی این دفاع برمی‌گردند.
شما در مورد مقابله با این نوع بازی چه فکر می‌کنید؟
پاسخ: به محض عبور توپ از نیمه، دو مدافع به فکر تله هستند. سه نفر دیگر هم می‌خواهند از اشتباه‌ها و پاس‌های بدون اطمینان در توپ‌ربایی استفاده کنند.
این دفاع در درجه‌ی اول توسط مربیانی است که فقط به بردها اهمیت می‌دهند.
آنان از؛
1 – کمبود تجربه در بازیخوانی در بین بازیکنان جوان
2 – عدم قدرت کافی در پاس دادن داخل زمین… استفاده می‌کنند.
علیه‌ی این دفاع در درجه‌ی اول تمرکزم بر روی تله‌ی دفاعی اولیه است.
بسیاری از مربیان جوانان از بازیکنان خود می‌خواهند توپ را بیشتر بچرخانند تا دنبال یک طرح‌بندی آسان باشند که دقیقاً این همان کاری است که تیم مقابل‌تان می‌خواهد تا منجر به ترنور شود.
اگر بازیکن قابل اطمینان و ماهری دارید از او بخواهید توپ را به یک پاسور باهوش در خط پرتاب آزاد برساند و سپس می‌تواند برش به سمت سبد داشته باشد. این کار را انجام دهید.
بیشتر تیم‌ها نمی‌توانند به طور مداوم این کار را انجام دهند.
بنابراین توصیه‌ی من برای غلبه بر تله‌ی اولیه است:
توپ را توسط دو بازیکن پخش کنید.
یکی راست و دیگری چپ.
با دریبل زدن ماهرانه، به شکل طعمه عمل کنید و مدافعان را به سمت توپ بکشید سپس گارد سمت دیگر زمین را صاحب توپ کنید. (من پیش از حمله و گلزنی به فکر شکست تله‌ی اولیه هستم).
یک استراتژی ساده، اما اغلب در بسکتبال جوانان مؤثر است. این باعث می‌شود گاهی اوقات دفاع به سمت حرکت توپ باز و موقعیت‌های دیگری برای حمله و گلزنی ایجاد شود. اما در غیر این صورت باز هم تله‌گذاری اولیه را شکست می‌دهید.
