موفقیت‌های تیمهای جوانان و ملی والیبال، همچنین جهانی شدن تیم هندبال پسران زیر ۱۷ سال، برای ورزشکاران و گردانندگان این دو عرصه جای شادباش دارد.
پیش از این نیز در بخش‌های دیگر شاهد فعالیت‌های فدراسیون‌های والیبال و هندبال بودیم که با وجود همه انتقادات، مشکلات و کاستی‌ها، به نظر می‌رسد در انجام وظایف و مسئولیت‌ها مصمم بوده و در راه اعتلای این دو ورزش کوشیده‌اند.
خارج از مباحثی که در ارتباط با تفاوت در نوع و ماهیت ورزش‌ها وجود دارد، معمولاً وقتی صحبت از «توپ و تور» می‌شود، تداعی‌کننده والیبال، هندبال و بسکتبال است.
به این ترتیب که وقتی از مؤفقیت والیبال می‌شنویم، می‌پرسیم هندبال چکار کرد یا زمانی که هندبال نتیجه می‌گیرد، می‌پرسیم بسکتبال چه نتیجه‌ای گرفت؟
بسکتبال در اواخر سال‌های دهه ۸۰ جلوتر از دو رشته توپی دیگر بود، قهرمان آسیا، سهمیه المپیک و جام جهانی. روالی که تا ۲۰۲۰ ادامه پیدا کرد. حتی با وجود تغییرات در تیم‌ها اعم از جوانان و بزرگسالان، اما به تناوب شاهد کسب سهمیه جهانی و المپیک تا پایان دهه ۹۰بودیم.
از ۳ سال و نیم قبل فدراسیون بسکتبال کنونی به بهانه نسل‌سازی و جوانگرایی، تغییرات من‌درآوردی انجام داد. حاصل همه آنها شکست‌های بسیار و ناکامی توامان بسکتبال بود.
آخرین دسته‌گل این فدراسیون بعد از ناکامی تیمهای نوجوانان زیر ۱۶ سال پسر و دختر کامل شد. تیم‌هایی که از حدود ۱۲ سالگی با شعارهای طرح جامع استعدادپروری این فدراسیون تحت پوشش قرار گرفتند اما هیچ‌کدام نتیجه نگرفتند!
پسران بدتر از تمامی دوره‌ها به ژاپن و نیوزلند و کره جنوبی حتی دو بار به نوجوانان لبنان باختند. دختران از دسته دو صعود نکردند. تیمی که در مهارت پرتاب، (پرتاب آزاد طبق آمار فیبا) بین ۸ تیم دسته دو حتی پایین‌تر از تونگا و ازبکستان که برای نخستین بار در مسابقات شرکت کرده بودند، در مکان هشتم قرار گرفت!!
وقاحت اگر تصویر بود حتما شبیه کسانی بود که در مورد این شرایط می‌گویند «راه‌مان در مورد بسکتبال دختران درست بود» یا «عملکرد پسران زیر ۱۶ سال قابل دفاع است»…
والیبال به نسبت یک دهه پیش، از بسکتبال جلو زد و نوجوانان هندبال جهانی شدند اما بسکتبال ایران در آسیا منزوی شده است.
وقتی قادر نیستی طیف وسیعی از فعالیت‌های مختلف، هم‌راستا با بهبود عملکرد بسکتبال را در یک سیستم به صورت پیوسته، دقیق و منظم مدیریت کنی، نتیجه‌اش به غیر از دور باطل زدن نیست. بسکتبال دور باطل می‌زند و با وقاحت تمام دروغ می‌گوید.
