دو بازی دو باخت. فرصت‌هایی که برای دختران ایرانی در رقابت‌های بسکتبال سطح ب (دسته دو) کاپ آسیا از دست رفت اما هنوز فرصت داریم.
سیستم برگزاری رقابت‌ها به این ترتیب است که دو تیم اول از هر گروه مستقیم به نیمه نهایی می‌روند. تیمهای دوم با سوم برای تعیین دو تیم دیگر بازی می‌کنند. در واقع فرصت راهیابی به نیمه نهایی هنوز برای چهار تیم باقی است.
چه باید کرد؟
این آقایی را که به عنوان مشاور فنی (!) بردند و از روی نیمکت تیم ایران فقط فریادهای گوش‌خراشش را می‌شنویم حین بازی داد نزند. نکات فنی (اگر دارد) قبل از بازی با مربیان در میان بگذارد و حتی روی نیمکت هم ننشیند. بعید می‌دانم وی یک بازی در بسکتبال دختران در باشگاههای ایران را تا آخر دیده باشد بنابراین بعیدتر می‌دانم شناختی از بازی دختران داشته باشد.
شایسته متشرعی خودش یک مربی پر سر و صدا در کنار زمین است. به بچه‌ها حق بدهید با اضافه شدن سر و صدای اضافه‌تر و اعصاب خُردکن در بازی تمرکز نداشته باشند.
تینا عیساییان در ترکیب شروع کننده به میدان نرود. با توجه به اینکه بعد از حذف مژگان خدادادی و ناهیده اسدی تیم ایران پوینت یا گارد بازیساز و بازی‌گردان باتجربه ندارد؛ ترکیب شادی عبدالوند، فائزه شهریاری، کیمیا یزدیان طهرانی، دلارام وکیلی و معصومه اسماعیل‌زاده را امتحان کنید. فقط چیدمان ترکیب نیست به ترکیب داخل زمین «زمان» بدهید.
برنامه تیم را بر اساس توانمندی‌های بازیکنان تنظیم کنید. نوع «دفاع تیمی» را در این سطح خیلی تغییر ندهید. در دفاع پایداری داشته باشید و با اصرارهای بی موردتان زیاد تمرکز تیم را به هم نریزید.
نفرات این تیم اگر بهتر از دو سال پیش بازی می‌کنند به خاطر زحماتی است که در تمرینات انفرادی می‌کشند. روی بازی‌های دو نفره و سه نفره تأکید کنید مثلاً برای ترکیب فائزه – کیمیا بازی بسازید.
ظاهراً استفاده از 24 ثانیه کلاً برای مربیان و مشاورشان بی معناست.
برای تیم ایران همچنان فرصت باقی است. بازیکنانی مثل عیساییان، رسولی‌پور، شجاعی و گل‌محمدی به تناوب و در زمان مناسب به تیم کمک می‌کنند به شرطی که تعویض‌ها را درست مدیریت کنیم.
امروز ببینیم حریف‌مان چه تیمی است تا فردا نکات بیشتری می‌نویسیم.
