در روزهای اخیر بیشتر خبرها در بسکتبال پیرامون شکایت و پرونده قضایی و … بوده است که برای این ورزش خوب نیست.
درست است ضعف آیین‌نامه‌ای و سستی در اجرای قوانین، منجر به بروز اعتراضات بیشتر می‌شود اما نباید به ماهیت بسکتبال که بر پایه دوستی و اعتماد و حرکت جمعی است، خدشه وارد کرد.
این روزها به جای بسکتبال؛ بیشتر از کمیته انضباطی، کمیته استیناف، جریمه، رد صلاحیت، محرومیت و … می‌شنویم. چه از سوی فدراسیون و چه در جبهه منتقدان.
این عصبیت در بسکتبال چرا و چگونه ایجاد شده است؟
چرا برخی عادت کرده‌اند از صبح تا شب نقش داروغه و قاضی را بازی کنند یا فقط به فکر نقشه کشیدن علیه افراد باشند؟
لطفاً در زمین بسکتبال بازی کنید. ما با تمام شرایط سخت اقتصادی، نسبت به خودمان هم سخت‌گیر شده‌ایم. با نارضایتی ذهنی از وضعیت زندگی خودمان به شدت ناراضی و عصبانی هستیم و با کوچک‌ترین حرف یا سخنی مخالف رأی و نظرمان می‌خواهیم ریشه طرف را بزنیم!
